استلایت 21 (که قبلا با نام استلایت 8 شناخته می شد) در اواسط دهه 1930 به عنوان یک آلیاژ CoCr مقاوم در برابر خوردگی ابداع و به سرعت به عنوان یک آلیاژ ایمپلنت و پروتز مفصل ران زیست سازگار استفاده شد. بسیاری از آلیاژهایی که در حال حاضر در کاربردهای پزشکی استفاده می‌شوند، انواعی از ترکیب اصلی استلایت 21 هستند. همچنین یکی از اولین آلیاژهای مقاوم در برابر حرارت بود که برای استفاده در موتورهای جت آزمایش شد. استلایت 21 از یک زمینه آلیاژ CoCrMo شامل کاربیدهای سخت پراکنده تشکیل شده که باعث تقویت آلیاژ و افزایش سختی آن می شود، اما شکل پذیری را نیز کاهش می دهد. نوع، شکل، اندازه و توزیع کاربیدها به شدت تحت تأثیر سابقه فرآوری آلیاژ است و به همین دلیل خواص مکانیکی استلایت 21 بسیار به مسیر تولید و هر عملیات حرارتی بعدی بستگی دارد. به دلیل کسر حجمی کم کاربیدها، زمینه آلیاژی پایه Co بر خواص سایش و خوردگی غالب است. استلایت 21 دارای مقاومت بسیار عالی در برابر حبابی شدن، کندگی و سایش فلز- فلز است، اما برای سایش شدید ذرات سخت توصیه نمی شود. سطح می تواند به طور قابل توجهی در هنگام سایش یا حتی در حین ماشینکاری سخت شود و استفاده از ابزار و روش های ماشینکاری صحیح برای دستیابی به نتایج مطلوب مهم است. استلایت21 مقاومت بسیار خوبی در برابر شوک حرارتی و مکانیکی دارد. استحکام دمای بالا بهینه با عملیات حرارتی محلول در 1200-1240 درجه سانتیگراد و به دنبال آن کوئنچ کردن، و پیرسازی در محدوده دمایی 700-1150 درجه سانتیگراد به دست می آید. استلایت 21 را می‌توان ریخته‌گری کرد، پودر را به صورت متالورژیکی فرآوری کرد، یا به‌عنوان یک لایه سخت جوش اعمال کرد. برای کاربردهایی که شامل حبابی شدن، رفتگی ، خوردگی و یا دماهای بالا هستند، مانند عملیت فرآوری برای پتروشیمی و تولید برق توصیه می شود. به دلیل مقاومت خوب در برابر ضربه، به طور گسترده ای در ساخت قالب های آهنگری یا ضرب داغ استفاده می شود. روش رسوب جوش اکسی استیلن برای این آلیاژ توصیه نمی شود. استلایت21 در برابر اکسید شدن و احیاء اتمسفر گازی تا دمای 1150 درجه سانتیگراد مقاوم است. از آنجایی که عنصر آلیاژی سه تایی آن مولیبدن و نه تنگستن است، نسبت به آلیاژهای CoCrW مانند استلایت 6 مقاومت بیشتری در برابر محیط های احیا کننده یا پیچیده (مانند اسید سولفوریک، اسید هیدروکلریک و گاز ترش) دارد. پتانسیل الکترود معمولی در آب دریا در دمای اتاق تقریباً 3/0- ولت (SCE) است. مانند فولادهای زنگ نزن، استلایت 21 عمدتاً توسط مکانیزم حفره ای خورده می شود و نه با از دست دادن جرم عمومی در محلول های آب دریا و کلرید.